"dünyada bir tek insana inanmıştım. o kadar inanmıştım ki, bunda aldanmış olmak, bende artık inanmak kudreti bırakmamıştı. ona kızgın değildim. ona kızmama, darılmama, onun aleyhinde düşünmeme imkân olmadığını hissediyordum. ama bir kere kırılmıştım. hayatta en güvendiğim insana duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi. sonra, aradan seneler geçtiği halde, nasıl hâlâ ona bağlı olduğumu gördükçe, ruhumda daha büyük bir infial duyuyordum."
kitabın en sevdigim yanı sürekli hakkı da vardı. hakkım da var. şeklindeki sabahattin alinin "imza" sı şeklinde yorumlanabilecek cümlecikleriydi :) tekrar okuyasım geldi.
3 Response to
kitabın en sevdigim yanı sürekli hakkı da vardı. hakkım da var. şeklindeki sabahattin alinin "imza" sı şeklinde yorumlanabilecek cümlecikleriydi :) tekrar okuyasım geldi.
$uku+
kendisinin ruhu halen sinop cezaevinin rutubetli duvarlarından dalgaları izlemekte...
Yorum Gönder