hey sen! en son ne dedim tekrar et.

bugün oturdum düşündüm. ben napıyorum nerden gelip nereye gidiyorum kimlerle takılıyorum ne boklar yiyorum napıyorum ak lan dedim.

noluyoruz yani bi durun lan dursun her şey dedim,durmadı tabi.

neyse bi senedir ben ben değilim bunu fark ettim. bi sene sonra falan oldu ama iyi bi seneyle kurtardım. üç yıldır ne bok yediğini anlayamayan arkadaşlarıma göre iyi bile sayılabilirim.

yani insanlar çoğu zaman bir şeyleri özleyebilir. bazen deli gibi dinleyip uzun zamandır hiç dinlemediği bir şarkıyı olabilir. ya da her gün kokladığı bir kokuyu.. çok tehlikelidir bu durumlar. ikiside hayatında önemli izler bırakan anıların mirasıdır.  bazen çok uzaklardan tanıdık bir koku gelir. başka şehirden mesela. buz gibi ciddiyetle. önce sarsar seni.. sonra yavaş yavaş boka doğru gittiğini anlarsın.

yani böyledir bu işler. hepimiz hasta insanlarız ve bazı dönemler aşırı üzülmek için çaba harcarız. normalde takılmayacağımız şeylere takılırız. yüzünün en ücra köşesinde çıkan bir sivilceye olabilir ya da en aptal insandan gelen bir söz falan da olur yani. hani sen kafana koymuşsun ya üzülmeyi tamamdır işte. sen bitirmişsin kafanda abi götüm gibi bir şeyden bile derin depresyonlara girebilirsin. girmedik mi hepimiz şimdi? yalan konuşmaya gerek yok.

diyorum ki abiler ablalar kısaca hayatımızda bir dönemde olsa boku adam yerine koyup üzülmüşlüğümüz olmuştur. sonra titreyip kendimize geldiğimizde lan gitti bokubokuna bir yıl daha falan sendromuda yaşadık. hayatımızda boklar olsun olmasın demiyorum sev sevme demiyorum yine olsa yine severi... hadi lan!
olmasın abi bok falan hayatınızda afsga başlarım böyle işe.

uykum geldi gitmiyo yazı da burdan başka anlayın işte size sosyal mesaj falan verdim. böyle de boktan bi son oldu neyse hadi gidip uyuyalım az. zaten her şeyin sonu boktan bitmiyo mu? alıştık nihayetinde fazla koymaz dimi hehe"