hani böyle efil efil,bildin?!

uyuyamadığı gecelerden birinde aklından geçen düşüncelere kulak verdi:

yok ki senin bir yedeğin kötü kedi şerafettinitnin cızz ..bızzt.. üç yumurtayı kırdım önce portakal dilimledim ince ince bende tarifi öğrenince kalktım sana kek yaptım. erör.

nil karaibrahimgil çık aklımdan gece gece senle mi uğraşcam dedi. sonra düşündü tarifi öğrense  kek yapabilir miydi? tavukgöğsünü yapıyordu. yani keki de yapardı ama yedirebilir miydi? neyse dedi yeni bir sevgilim olursa ona da kek yapar yediririz eh meh diye güldü.

 saat 3e geliyordu. uykusu yoktu. tekrar düşüncelerine kulak verdi:
 neden hep kaybediyorum dedi. kaybettiğini kim söyledi diye cevap verdi biri fütursuzca. hissediyorum hissediyorsam kaybediyorumdur dedi. hadi lan felsefe yapma bana gece gece dedi fütursuz ses. konuşma git gide çirkinleşiyordu.
bir an durdu, titredi. su içip kendini tokatladı. yavaş yavaş kendine geldi. haklısın kaybetmiyor olabilirim ama farkında değilim çevremdeki herkes bir şeylerini kaybediyor. mesela mete, osman falan dedi. ses alaycı bir şeklide dizi lan o godoş kaybetmek dediğin ne ben anlamadım ne kaybettin oğlum bu güne kadar dedi. hiç düşünmeden sese cevap verdi. aşka olan inancımı kaybettim aşkı kaybettim dedi. ses durur mu hemen yapıştırdı cevabı demek ki aşk hiç senin olmamış ve aşka inanmamışsın. yani ne aşk bir tilki ne de sen kürkçü dükkanısın bu hikayede. hadi şimdi siktir git uyu dedi. sustu..

 düşündü. evet ne ben bir kürkçü dükkanıyım ne de aşk bir tilki. boş verelim bunları. mesela keşke parmak ucumuzda üçüncü gözümüz falan olsaydı dedi. böyle de saçma hayalleri vardı. gecenin bi vakti saat ilerliyor o da saatle yarışır bir biçimde saçmalıyordu.

 neyse şimdi yatmalıyım dedi kendine. ajanlar beni izliyor olabilir ?!

tam çıkıp yatacaktı ki bu yazıyı okuyup hayatından 5 dakika kaybettirdiği insanlara bir sürpriz yapayım dedi. alın bu da ödülünüz. gülersiniz belki. hani guiza falan o hesap.