Bir bilinmezlik..

Hani derler ya ardından fazla üzülme diye, üzülmek değildir aslında kişinin seçtiği. hatta hiçbir şey seçmek istemezde. öyle bir duygudur ki yaşadığı; yüksek bir yerden düşercesine korkmuş ve bu korkuyla içinde tatlı ama endişe verecek kadar büyük bir titreme oluşturacak tipten. ve bu titreme zaman geçtikçe tatlılığını yitirip acı verecek kadar olgunlaştığında, küçük titremede büyümüştür artık.

10 ay.. 10 ay bir domino için çalışırsınız ve 10 ay sonunda hiçten bir sebep yüzünden yıkılır. oysa ki o kadar güvenmişsinizdir ki o taşlara hiç yıkılmayacakmış gibi gözükür. ve o yıkılış anında anlarsınız ki o taşlar hiç sizin olmamştır ve hiçten yere üzülürsüzünz. hiçbir şey yapamadan emeğinizin yıkılışınıi izlersiniz.

unutmak istersiniz. unutmuş gibi yaparsınız da. ama hep içinzde o ilk anki titremeyi hissedersiniz, hissedersiniz işte. ilkler unutulmaz derler siz inatla unuttum dersiniz unutamayacagınızı bilsenizde. çevreden çok öğüt gelir,herkes çok şey söyler bu duruma. herkes sizin değilde o'nun kaybettiğini söyler. bu kez gerçekten de o kaybetmiştir. ama ne farkeder ki ? sizde emeğinizi kaybetmişsinizdir. ve hep içinizde bir yerde o emek için hazırda bulunan o heycanlı hissi hissedersiniz.


15 Temmuz 2009 Çarşamba, 22:42
Linn~